در فضای تیره دل شعله آنی حسین
پشت ابر چشم‌ها خورشید نورانی حسین
آفتاب عشق عاقل را بیابان می برد
می‌کشد بر صخره‌ها هر جا بیابانی حسین!
کلمات کلیدی:
تیره گون برجست و بی‌پروا نشست
صفحه خورشید گویا می‌شکست
مثل باران بارور شد چشم‌ها
مرگ بر آن سنگ و آن آلوده دست!
کلمات کلیدی:
شکوهی کوه بنیان بود و شمشیر نفس بر داشت
دلی پر موج، روح شعله، سیمای غضنفر داشت
میان وسعت میدان شبیه کوه پیدا بود
شبیه کوه! گویا پرچم توحید بر سر داشت
کلمات کلیدی:
کودکی بودم سه ساله نینوا را دیده بودم
جویبار خون، بقیع کربلا را دیده بودم
عصر، یورش بود و یغما و بیابان و دویدن
خیمه‌ها، آتش! غروب آن فضا را دیده بودم
کلمات کلیدی:
